سندرم تونل کوبیتال به فشردگی یا کشش عصب اولنار (ulnar nerve) در ناحیه آرنج اشاره دارد. این بیماری دومین نوروپاتی فشاری شایع در اندام فوقانی (پس از سندرم تونل کارپال) محسوب می‌شود؛ مطالعات مقطعی نشان داده‌اند که این بیماری بیش از آنچه که قبلاً تصور می‌شد شایع است. این وضعیت به‌طور تقریبی به همان میزان در مردان و زنان دیده می‌شود. میانگین سن تشخیص حدود ۴۶ سال است، اگرچه هر بزرگسالی ممکن است به این وضعیت دچار شود.
علائم سندرم تونل کوبیتال
علائم این سندرم شامل بی‌حسی و پارستزی (paresthesias) در انگشت پنجم (انگشت کوچک) و بخشی از انگشت چهارم (نیمه اولنار انگشت حلقه) و همچنین دست پشتی اولنار می‌باشد. یافته‌های حرکتی شامل ضعف در نیشگون گرفتن و/یا ضعف در گرفتن اشیاء است. در نهایت، آتروفی (atrophy) عضلات درونی یا بیرونی دست ممکن است قابل مشاهده باشد.
علل سندرم تونل کوبیتال
این سندرم می‌تواند ناشی از ضربه در ناحیه آرنج باشد و همچنین می‌تواند به دلیل فرآیند مزمن بی‌ثباتی عصب اولنار، استفاده مکرر از آرنج، و آسیب عصب در برابر رتیناکولوم (retinaculum) ایجاد شود. معمولاً این وضعیت به دلیل خم کردن مکرر آرنج، مثلاً به دلیل شغل، پرتاب (ورزشکاران)، صحبت کردن با تلفن همراه، یا خوابیدن با آرنج خمیده ایجاد می‌شود.
مکان‌های مختلف فشردگی عصب اولنار
مکان‌های مختلف آناتومیکی فشردگی عصب اولنار در نزدیکی مچ دست شامل موارد زیر است:
- مدیال: اپی‌کندیل مدیال استخوان هومروس
- لترال: فرآیند اولکرانون استخوان اولنا
- سقف: تشکیل شده از فاشیای عضله فلکسور کارپی اولناریس و لیگامان آزبورن (از اپی‌کندیل مدیال تا اولکرانون)
- کف: تشکیل شده از نوارهای خلفی و عرضی لیگامان کلترال مدیال و کپسول مفصل آرنج
نکته:
در صورت ضعف حرکتی، ارجاع فوری به جراح دست توصیه می‌شود.